Menu
Geschiedenis
De doopsgezinden van Edam
De Doopsgezinde beweging ontstaat, als vele hervormingsgezinde afscheidingen in het eerste kwart van de zestiende eeuw als afzetting tegen wereldse overheersing door de katholieke kerk, die te weinig nadruk legt op christelijke geloofsbeleving.
Wederlopers, mennisten, naar de monnik Menno Simonsz, die toen al het fundament aangeeft:
“Want een ander fundament, dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen”
Nu, eeuwen later, bestaan afzonderlijke, zelfstandige doopsgezinde Gemeenten. Waarbij nadruk ligt op:
- Eigen geloofsontwikkeling, die leidt tot persoonlijke belijdenis en doop
- Gelijkwaardigheid van alle leden, broeders en zusters, van zo’n Gemeente
- Een geloofsleven los van voorschriften en dogma’s
- Autonomie, mondigheid en democratie; radicaliteit en pacifisme kenmerken de Doperse Broederschap
Een stukje historie
Het Kerkgebouw De Vermaning (nieuwe schuilkerk)
Op 5 maart 1699 woedt een zwaar onweer met noordoosterstorm en sneeuwjachten over Edam. Er ontstaat brand in de torenspits van de Grote Kerk en vonken regenen over de gehele stad. Ook het kerkje van de Doopsgezinde Gemeente op de Kaasmarkt raakt zwaar beschadigd en men bouwt in 1702 een nieuwe kerk: de huidige Vermaning is ontstaan.
In de 17e en 18e eeuw was het de doopsgezinden niet toegestaan hun kerken aan de openbare weg te bouwen. Zij hielden hun diensten vaak in een gewoon huis of in een schuilkerk. Vandaar dat De Vermaning half verscholen ligt achter de kosterswoning.
De financiële positie van de Edamse doopsgezinden is nooit zodanig goed geweest dat ingrijpende verbouwingen plaats vonden. Er is dan ook weinig aan het oorspronkelijke karakter verstoord. Wel knaagt de tand des tijds aan het kerkgebouw en vanaf 1987 ontstaat een pluriform gezelschap van goedwillende amateurs die een professioneel karwei op de schouders nemen: de restauratie van de Vermaning. De architectonische uitgangspunten van de restauratie zijn gebaseerd op het dopers karakter: sober, terug naar de basis, weg met alle ingeslopen franje en alleen functionele aanpassingen aan de huidige tijd. Een eikenhouten interieur uit de 18e eeuw is de basis van het kerkgebouw. In het najaar van 1993 is de restauratie voltooid en het resultaat is schitterend!
Zodat we nu, 30 jaar later de Vermaning kunnen gebruiken voor onze godsdienstoefeningen en dat diverse maatschappelijke groeperingen er een ontmoetingsplek hebben en er een grote verscheidenheid van, bij het wezen van de kerk passende, activiteiten kunnen plaats vinden.
Het kerkgebouw werd op 15 november 1967 aangewezen als Rijksmonument.
Het orgel
Het orgel is een eenklaviers orgel, in 1903 gemaakt door Bakker en Timmenga te Leeuwarden voor de Gereformeerde Kerk te Gaastmeer.
In 1992 is het orgel overgeplaatst naar Edam.
